نکات مهم کاربردی در تربیت کودکان و نوجوانان1

نکات مهم کاربردی در تربیت کودکان و نوجوانان 1. مربیان و والدین باید مددکار کودکان باشند و به جای پرخاشگری و ارعاب آنان، با صبر و تحمل و برخوردی محبت آمیز، علاوه بر ایجاد اعتماد به نفس و احساس امنیت در آنان زمینه شکوفایی استعدادهایشان را فراهم سازند. 2. در دوره ابتدایی تمام فعالیتهای پرورشی - آموزشی باید با تنوع و جذابیت و تواءم با تشویق و سرگرمی باشد و از آن جا که بازیهای کودکان برای رشد آنان ضرورت دارد و وسیله ای بسیار مهم برای تربیت جسم و روح و اندیشه و عواطف و احساسات آنان به شمار می رود، هنر مربی گری در تربیت نونهالان به کارگیری و تلفیق بازیها با مسائل تربیتی و آموزشی است. 3. والدین و مربیان باید ساعتهایی از روز را برای پاسخگویی و برخورد صحیح با کودکان و فرزندان خود اختصاص دهند. همچنین باید جهت تصمیم گیری در مقابل در خواستها و یا رفتارهای کودک، معیارها و ضوابط صحیحی را در نظر بگیرند. عدم شناخت صحیح و نداشتن دیدگاه تربیتی درست درباره کودکان و عدم رعایت آداب و سنن اسلامی، موجب غفلت از ایجاد تحولات عمیق در شخصیت انسان می گردد. متاءسفانه بسیاری از والدین و مربیان هنوز هم وظایف خود را درباره فرزندانشان نمی دانند و با خشونت و بی اعتنایی با آنان برخورد می کنند و حتی والدین و معلمان به جای شکوفا نمودن استعدادهای خدادادی کودکان به تحقیر و تنبیه و سرزنش آنان می پردازند. اجبار به کودکان 4. از دستور دادن مستقیم و مکرر به کودکان خودداری کنیم؛ بگذاریم خودش آن گونه رفتاری را که از او انتظار داریم درک و احساس کند. 5. کودکان را بزور و به طور تحمیلی به کاری مجبور نکنید، بخصوص هنگامی که مشغول بازیهای مورد علاقه خود هستند؛ مثلا، بهترین زمان برای خوابیدن، موقعی است که آنها بر اثر فعالیتهای مورد علاقه شان خسته شده اند. بنابراین، مناسبترین زمان در خواست از آنان، هنگامی است که زمینه های احساس نیاز و علاقه به انجام کاری را در آنها مشاهده کنیم. 6. خصلتهای نیک والدین، بخصوص مادر، همچون سخاوت، شجاعت و... جهت اصلی شکل دادن به شخصیت کودک را در روابط اولیه او تعیین می کند. آزاد منشی والدین که جنبه های مشخصه آن، آزادی دادن به کودکان و هم صحبت شدن و اهمیت دادن به اظهار نظر آنان، و همچنین مشورت و تبادل نظر در تصمیمات خانوادگی است، موجب شکوفایی زمینه های سازندگی، خلاقیت، کنجکاوی و آزاد اندیشی و رهبریت نونهالان می گردد. 7. ارتباط شدید عاطفی کودک با پدر و مادر، او را به سوی همکاری با آنان سوق داده و زمینه اطاعت از فرمانهای آنان را فراهم می سازد، زیرا به تجربه، ثابت شده که کودکان مطیعتر، کودکانی بوده اند که مادرانشان در خصلتهای زیر از سایرین برتر بوده اند: 1) نسبت به خواسته های کودک، حساسیت داشته و همواره بدان توجه می کردند. 2) کودک را در هر شرایط و موقعیتی پذیرا بودند. 3) با تدبیر و سیاست، با وی همکاری می کردند و هرگز اراده خود را با زور و شدت عمل به او تحمیل نمی کردند. 4) به کودکان خود احترام می گذاردند. 5) در عین ابراز محبت، قاطع و استوار بودند. 6) با عدالت و انصاف با آنها و سایر کودکان، رفتار می کردند. 8. هنگام خواب، بهترین زمان برای قصه گویی است که می توان بهترین سرگذشتها را با زبانی ساده برای کودکان بازگو نمود که این خود در شخصیت سازی کودکان، بسیار مؤ ثر است. 9. درک این مساءله که کودکان به مهر و محبت نیاز دارند به ما هشدار می دهد که برخوردهای خشن و قهرآمیز، موجب انحراف مسیر رفتار عادی کودک گشته و سخت گیریهای بیجا و خواستن تکلیفهای مکرر و دشوار از آنان یک نوع حالت دفاعی همراه با لجاجت در آنان ایجاد می نماید، بطوری که آزادی از آنها سلب شده و گاهی برای رسیدن به خواسته هایشان به دروغ، متوسل می گردند. 10. از آن جا که کودک، تحت تاءثیر شدید والدین است، رفتار و عادتها و خصلتهای مثبت یا منفی را از طریق تقلید از والدین کسب می کند. بنابراین، چنانچه والدین به یکدیگر دروغ بگویند، کودک نیز به دروغگویی کشیده می شود. ادامه دارد........ نویسنده:محمدحسین قاسمی شیری