امامیه
اصل اول – توحید شیعه معتقد است هر انسان عاقلی باید آفریدگار خود رابشناسد و به یگانگی اوایمان داشته باشد ، و بداند آفرینش و روزی و مرگ و زندگی ، همه مستقلا بدست اوست ، بلکه جز او « موثر مستقلی » در جهان هستی نیست ( لاموثرفی الوجود الا الله ). روشن است که این معنی با قبول « قانون علیت عمومی » هیچگونه منافاتی ندارد ،
اصل چهارم – امامت امام در لغت به معنی کسی است که پیشاپیش پیروان خود در حرکت بوده و عملا پیشوا ست و رهبری آنان را در یک مرام دینی ، یا سیاسی ، یا مسیر اجتماعی و یا مسلک علمی به عهده داشته و دیگران از او پیروی می کنند. با توجه به این معنای وسیع کلمه « امام » از نظر شیعه امامت منصبی است الهی و انتصابی ، نه انتخابی . و همچنان که پیامبر (ص) را خداوند معرفی می کند ، این مقام نیز از جانب خدا به شایسته ترین ، داناترین و وارسته ترین فرد داده می شود
بعضی از فرق به « شیعه امامیه » اتهاماتی وارد میکنند از جمله اینکه: 1-خاتمیت پیامبر را منکرند، چون که قائل به امامت می باشند . 2-قائل به تحریف قرآن است و این قرآن موجود را آن قرآنی نازل شده بر پیامبر نمی دانند . 3-شیخین را با اینکه از صحابه هستنداحترامی برایشان قائل نیستند . قبل از پرداختن در جوابی از این تهمتهای ناروا باید برای خوانندگان و حقیقت جویان این مطلب خاطرنشان کرد که اینگونه تهمتها وافتراها تازگی ندارد .
«قدر» در لغت به معناى اندازه و اندازهگیرى است.(1) «تقدیر» نیز به معناى اندازهگیرى و تعیین است.(2) اما معناى اصطلاحى «قدر»، عبارت است از ویژگى هستى و وجود هر چیز و چگونگى آفرینش آن(3) به عبارت دیگر، اندازه و محدوده وجودى هر چیز، «قدر» نام دارد. (4) بنابر دیدگاه حکمت الهى، در نظام آفرینش، هر چیزى اندازهاى خاص دارد و هیچ چیزى بىحساب و کتاب نیست. جهان حساب و کتاب دارد و بر اساس نظم ریاضى تنظیم شده، گذشته، حال و آینده آن با هم ارتباط دارند.